Chantal Akerman

Als een van de eerste filmregisseurs maakt Chantal Akerman (België, 1950-2015) midden jaren negentig een overstap naar de beeldende kunst. Het zou de start betekenen van een tweede – parallelle – carrière.

Met films als Je tu il elle (1974) en Jeanne Dielman, 23, Quai du Commerce, 1080 Bruxelles (1975) groeit Chantal Akerman al vroeg in de jaren zeventig uit tot een van de belangrijkste feministische avant-garde-filmmakers van haar generatie. De mogelijkheden van de tentoonstellingsruimte ontdekt Akerman in 1995, wanneer zij haar oorspronkelijk als documentaire gemaakte film D’Est als grote ruimtelijke installatie op 24 monitoren presenteert.

Deze publicatie stelt de ruimtelijke kunstwerken van Chantal Akerman centraal. Diverse auteurs behandelen haar sterk persoonlijke oeuvre, dat wordt gekenmerkt door een afstandelijke benadering van het schijnbaar ‘gewone leven’, het gebruik van tijd, maar ook migratie, trauma en de rol van de vrouw. Akerman toont dat onder de oppervlakte van het alledaagse een arsenaal aan heftige gebeurtenissen, herinneringen en emoties schuilgaat.