OASE 112

Onder de noemer ‘ecologie’, onderging het veld van de architectuur de voorbije decennia een grootschalige omwenteling: van de innovatie in energetische technologieën tot circulair materiaalgebruik en klimaatneutrale bouwoplossingen – de constructie van een gebouw lijkt vandaag meer dan ooit in het teken van een ecologisch bewustzijn te staan. Tegelijkertijd worden ecologische vraagstukken door een dergelijk duurzaamheidsdenken vaak buiten het ontwerp zelf geplaatst, in de handen van experts en binnen de logica van kwantitatieve berekeningen, terwijl het gebouw verdwijnt in de vluchtigheid van levenscyclussen en netwerkmodellen.

Door zich te richten op het snijpunt tussen ecologie en esthetiek in de architectuur, situeert dit nummer van OASE het nadenken over dergelijke kwesties echter in het hart van de discipline. Het vraagt: hoe materialiseren ecologische vraagstukken zich in de architectuur? En welke esthetische praktijken zijn in staat om de perceptie van deze ecologische vragen vorm te geven? Aan de hand van een reeks concrete projecten, onderzoeken de bijdragen in dit nummer het spanningsveld tussen architectonische esthetiek en kwesties inzake energie, technologie en materialiteit. Ecologische praktijken in de architectuur moeten niet alleen effectief zijn in het aandragen van oplossingen, maar brengen onvermijdelijk ook vragen mee over schoonheid, affectie en perceptie.