Open 16 De kunstbiënnale als globaal fenomeen

Er is niet alleen een hausse aan internationale kunstbiënnales, de biënnale wordt ook in toenemende mate ingezet voor de ontwikkeling en marketing van steden en regio's.
Om dit te compenseren staat steeds vaker het politieke op de agenda. Kunnen biënnales werkelijk een alternatieve politieke stem vormen? In dit extra jubileumnummer van Open wordt een aantal lezingen gepubliceerd, die gehouden zijn tijdens het debattenprogramma over deze problematiek in oktober 2008 naar aanleiding van de eerste Brussel Biënnale. Met de aanvullende teksten ontstond een 'reader' waarin de biënnale als globaal fenomeen niet alleen vanuit een kunsttheoretisch discours of vanuit de praktijk van de curator, maar ook vanuit meer sociologische en politiekfilosofische vertogen geanalyseerd en benaderd wordt.
Pascal Gielen analyseert de problematische kanten van de kunstbiënnale als globaal fenomeen.
Michael Hardt stelt vragen over de rol van de kunstenaar bij het verspreiden van het gemeenschappelijke.
Chantal Mouffe laat zien hoe artistieke praktijken bestaande machtsstructuren kunnen doorbreken.
Thierry de Duve wil de esthetische waarde van kunst weer onderdeel laten zijn van kunstbeschouwing in een geglobaliseerde wereld. Volgens Boris Groys creëert de biënnale, net als de kunstinstallatie, een ruimte die model staat voor een nieuwe politieke wereldorde.
Simon Sheikh zet het begrip politics of translation in om te ontsnappen aan de neoliberale marktlogica.
Brian Holmes richt zich op het opmerkelijke concept van de zesde Biënnale van Taipei.
Charles Esche en Maria Hlavajova motiveren hun eigen bijdrage aan de Brussel Biënnale.
In het project Geo-Cultures onderzoekt Irit Rogoff de biënnale als plek waar lokale kennis uitgewisseld wordt met omstandigheden elders.